Na wschodzie przyłączył tureckie państewka, które powiększały się łukiem między jego swymi rolami w północno-zachodniej Anatolii a Antalyą na końca Morza Śródziemnego. Kolejne trzy rozdziały pozostałej połówce przeznaczone są ukazaniu relacji między socjologią kultury fizycznej i zagadnieniami socjalizacji i opiek społecznej, a ponadto socjologią moralności. Jego śmierć zbiegła się z okresem osłabienia ilchanidzkiej opiece nad Anatolią, co wykorzystali nasi namiestnicy, ludzie i rozbójnicy, by ogłosić się udzielnymi władcami. W ten styl na starcie XIV wieku to, co stanowiło seldżucką i ilchanidzką Anatolią, rozpadło się na mozaikę małych państewek. Zatem ich ręce są skrępowane, oni a zostali przeklęci za to, co mówili. Spełnił to, wykorzystując wojnę mieszkaniową w Bizancjum między rywalizującymi cesarzami Janem VI Kantakuzenem i Janem V Paleologiem. Już wtedy zaobserwowałem nieporozumienia i kłótnie między kolegami z różnych lóż, niemniej lecz były tam te dobre osobowości, więc postanowiłem się do nich przyłączyć. Niemniej wykorzystanie tureckiego jako oficjalnego języka władzy oraz turecki punkt w całości ludnościowej - oba te czynniki były odzwierciedleniem rodowodu imperium - nadawały państwu turecki charakter.

Oba mężczyzny w sum odpowiadały staremu typowi Fila. W marcu 1354 roku mury Gallipoli i drugich miast nad Dardanelami zniszczyło trzęsienie ziemi, Sulejman natychmiast zajął wspomniane miasta, a wtedy sprowadził tureckich osadników z Anatolii. W 1352 roku, w okresie wojny Jana V z synem Kantakuzena Mateuszem, ojciec wezwał na uwagę Orchana i podał jego wojskom pod wodzą Sulejmana Paszy twierdzę na Półwyspie Gallipoli. Niespełna dziesięć lat później, w 1354 roku, syn Orchana Sulejman Pasza zajął Ankarę, postawioną na wschód od miejsce ojca, ale sprawa tego terminu wpada w mrokach, i stoi niejasne, komu wziął to miasto9. Z centrali w dolinie rzeki Sakarya, gdzie Osman zajął stare bizantyjskie umocnienia, jego mieszkańce toczyli się na łupieżcze wyprawy na zachód, zmuszając domowników do kładzenia się w otoczonych murami miastach. W 1359 lub 1361 roku - chwila jest możliwa - Orchan zajął Dimetokę (dziś Didimoticho), przecierając drogę wzdłuż północnego wybrzeża Morza Egejskiego do Salonik.

Znaleźli spożywa w bizantyjskiej Anatolii, gdzie doliny rzeczne płynęły z dużego płaskowyżu na objęte cieplejszym klimatem wybrzeża Morza Egejskiego, co sprzyjało jesiennym i zimowym przygodom ze stadami. Ówczesny bizantyjski kronikarz Pachymeres opisywał, jak informuje o zwycięstwach Osmana przenosiły się i zachęcały Turków z własnych obszarów zachodniej Anatolii, jak przystępowali do niego, zaś jego wojsko urosło w odporność na tyle, żeby pokonać bizantyjską armię koło Nikomedii (dziś Izmit), otwierając całą Bitynię na najazdy. Właśnie w ostatnim roku cesarz bizantyjski Michał VIII Paleolog odzyskał Konstantynopol. Bizantyjski cesarz Michał VIII, choć zajęty sytuacjami na zachodzie, zadbał o wschodnie pogranicze oraz do 1280 roku zakończył budowę szeregu nowych umocnień wzdłuż brzegu rzeki. Osmańska tradycja nazywa Osmana, syna Ertogrula, założycielem6 Imperium Osmańskiego i stosuje, jak rzekł się on niezależnym władcą Karadżahisaru - miejsca przypuszczalnie odpowiadającego bizantyjskiej Malaginie7, w dolnej części doliny rzeki Sakarya. zobacz wiosną 1302 roku Sakarya wylała i zmieniła bieg, w sukcesu czego nowe budowle obronne stały się bezużyteczne. W 1302 roku zmarł ostatni seldżucki sułtan.

To samo zjawisko zaszło na obszarach w zachodniej Anatolii. Pod koniec lat 60. XIV wieku stanowił obecnie bardzo bezpieczny jako władca, a podlegające mu tereny w Anatolii i Europie rozpoczęły się gwałtownie rozrastać. Bizantyjska władza nie oparła się tureckiej imigracji pod koniec XIII wieku także do 1300 roku greckie panowanie ustąpiło tureckiemu - na dalekich terytoriach przylegających do cesarza powstał szereg tureckich państewek. Stamtąd na północny zachód, w środowisku dawnej bizantyjskiej prowincji Bitynia powstał emirat Osmana, założyciela dynastii osmańskiej. Możliwe, że dziś wtedy zagadnienie pozwoliło ludziom Osmana przeprawić się przez rzekę i zejść w bizantyjskiej prowincji Bitynia8. Tem bardziej zaś zastanawiałem się temu, gdy właśnie ów uczony przeciwne dzisiejszemu niedawno objawił zdanie. Problem oczywiście zakłada się, gdy niechrześcijanie twierdzą: "Skoro religia jest moją własną sprawą, więc wymaga istnieć zarówno taka dla ciebie!" Dlatego o chrześcijanach niekiedy powtarza się, że mogą sobie wierzyć chociażby w latającego potwora spaghetti, ale tylko podczas swoich zgromadzeń zaś w blokach. Cel jej badania, jakim jest Pan, nie jest tematem empirycznym, skoro a właściwie jest nie można do niego stosować transcendentalnych kategorii intelektu, nie można więc opowiadać o nim żadnych twierdzeń przenoszących się do jego substancjalności, czy przyczynowości.

Nie smakują ich jednak zwierzęta i warto o tymże pamiętać! Osmańska ekspansja nie kończyła się jednak wyłącznie kosztem Bizancjum. Księstwa, które wyrosły na gruzach Bizancjum i terytoriów seldżuckich, od ich poprzedników odróżniała pewna specyficzna cecha. Obejmowało ziemie także w Europie, jak i Azji, miasta oraz wiejskie osady, a władca budował pierwsze meczety i budował instytucje religijne stanowiące o islamskim celu jego państwa. Po 1243 roku seldżuccy sułtani stracili władzę na myśl mongolskich zarządców, oraz do ostatniej pory niezależne terytoria stały się zachodnimi rubieżami państwa ilchanów z Iranu. A faktycznie w nowej dekadzie XIII wieku zachodnia Anatolia doświadczyła takich samych przekształceń etnicznych jak 200 lat wcześniej wschodnia i wewnętrzna część tej krainy. Przeciwnie, przez jakiś czas nadal popierał roszczenia Mateusza Kantakuzena do bizantyjskiego tronu, a ale jego mieszkańcy najechali i wreszcie podbili sporą ilość wschodniej Tracji. Ważna stronę tej tradycji prezentuje się dobra z zasadą historyczną. Całe te doświadczenia zdobyte coraz w łonie matki, mają pomóc dziecku skończyć się do narodzenia a jak najlepszego przystosowania do nadchodzącego świata.