Moskwie komunistów z partii zagranicznych. Kriuczkow wcześniej tworzył w Ministerstwie Spraw Zagranicznych ZSRR , do KGB przyszedł wraz z Andropowem, z którym współpracował podczas pobytu w Budapeszcie w połowie lat 50. Zanim objął stanowisko przewodniczącego KGB, Kriuczkow, przez czternaście lat ( 1974 - 1988 ) został na czele I Zarządu Głównego KGB wywiadu zagranicznego KGB, co tym tymże automatycznie występowało mu rolę pierwszego zastępcy przewodniczącego KGB. Tylko tak szybkie aresztowanie bardzo wymagającego szpiega można by uznać za sukces kontrwywiadu KGB, ówczesny przewodniczący KGB Aleksander Szelepin został zwolniony za dopuszczenie szpiega do tak dużej sytuacji w KGB. Za bardzo ważny zysk z punktu widzenia interesów ZSRR II Zarządu Głównego obserwuje się względnie szybkie wykrycie i aresztowanie pułkownika wywiadu wojskowego GRU , współpracującego z brytyjską Tajną Służbą Wywiadowczą MI6 oraz amerykańską Centralną Agencją Wywiadowczą CIA , Olega Pieńkowskiego , uważanego przez wielu za szpiega, który uratował świat. W kwietniu 1955 roku, po długim podsumowaniu strat stworzonych przez Chochłowa, KGB dokonało nowości w radzie i działania specjalne oddano do tak zreorganizowanego 13 Departamentu I Zarządu Głównego KGB.

KGB. W późniejszych latach 1960 - 1990 , zadaniami specjalnymi zabierał się XIII Departament i VIII Departament Zarządu S - I Zarządu Głównego KGB. W 1961 roku szef II Zarządu Głównego KGB Oleg Gribanow całkiem przypadkowo rozkazał rozpocząć inwigilację Pieńkowskiego. Zdecydował się za jej namową złamać rozkaz i 12 sierpnia 1961 roku zgłosił się do Amerykanów w Berlinie Zachodnim. Po przybyciu do Frankfurtu w lutym 1954 roku, gdzie przebywał Okołowicz, Chochłow zjawił się pod jego drzwiami i zamiast oddać strzał ze profesjonalnego pistoletu w porządku paczki papierosów, oznajmił mu, że jest z MGB i tworzy rozkaz go stracić, choć nie zależy go przygotować. Po wchłonięciu MGB przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ( MWD ) w 1953 roku, zadaniami specjalnymi przejmował się IX Wydział MWD. Pod opieką NKWD (następnie MWD , KGB) znalazły się ich działalności specjalne . Dostarczone wówczas informacje wywiadowcze z siatek wywiadowczych NKWD i NKGB umieszczonych w Stopniach Zjednoczonych , Kanadzie oraz Popularnej Brytanii , pozwoliły naukowcom radzieckim przeprowadzić pierwszy próbny wybuch własnej bomby atomowej teraz w 1949 roku. IV Zarząd kolejno - Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych NKWD, Bezpieczeństwa Państwowego NKGB i Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego MGB . Po II wojnie światowej zadania specjalne przejął Wydział DR, a wtedy Biuro specjalne nr 1 MGB.

MGB Nikołaja Chochłowa . W marynarce wojennej umundurowanych oficerów KGB dzielono na ogromne okręty też do baz na lądzie. W Zespole Bezpieczeństwa Państwowego - KGB, kontrwywiadem miały się dwa oddzielne Zarządy Główne - II Zarząd Główny oraz III Zarząd Główny, który odpowiadał za kontrwywiad wojskowy. Pracownicy innych zarządów KGB, którzy drudzy w zatłoczonych biurach Łubianki , nazywali z zazdrością kompleks w Jasieniewie Laskiem. I Zarząd Główny KGB przeniósł się do opracowanego przez Finów nowoczesnego biurowca w Jasieniewie przy moskiewskiej obwodnicy, który stanowił wyposażony w specjalne całe systemy łączności. Później podniesiono status wywiadu również w latach 1941 - 1947 nosił on określę Inostrannoje Uprawlenije (INU), ale posługiwano się i nazwą Pierwszy Zarząd. W latach 1947 - 1951 najważniejsze zadania wywiadu zagranicznego przejął Komitet Informacji (KI) pod kierownictwem Wiaczesława Mołotowa , następnie Andrieja Wyszyńskiego. Po stłumieniu puczu Kriuczkow został złapany i karnie zdymisjonowany, i jego cele przejął na moment Leonid Szebarszyn , wcześniej szef PGU (PZG), uznający za sobą pracę w Afganistanie , Iranie i Indiach , od roku 1987 zastępca szefa KGB. Rzeczywiście stanowiło w sukcesu zamordowania Georgija Markowa , przez bułgarską służbę bezpieczeństwa DS (Drżawna Sigurnost).

Należy raczej sądzić, że Pieńkowski został wskazany przez kogoś, możliwe że przez agenta KGB w układach CIA lub MI6. Pracowniki tego zarządu działali nawet w ciągach wywiadu wojskowego GRU stanowiąc rodzaj systemu wewnętrznej kontroli radzieckich służb wewnętrznych. Andropow był najdłużej, poza Ławrientijem Berią , szefem radzieckich służb specjalnych . Przed objęciem stanowiska przewodniczącego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego, Andropow istniał od 1954 do 1957 roku ambasadorem ZSRR na Węgrzech. Z polecenia Siemiczastnego, zniszczono 9 tomów materiałów, dotyczących zlikwidowanych w latach stalinowskiego terroru członków Komitetu Centralnego, wyższych oficerów służb wywiadowczych (takich jak - Jan Berzin szef GRU , Abram Słucki naczelnik Departamentu VII (wywiad) GUGB , Siergiej Szpigelglas naczelnik Departamentu VII GUGB w 1938 r. Stanowiła zatem z pewnością największa machina pomocy specjalnych w dziejach świata. W radzieckich służbach specjalnych wywiad zagraniczny utworzono (formalnie) w sprawdzian , wydział wywiadu zagranicznego Czeka modny był w czasie międzywojennym jako Inostrannyj Otdieł (INO). Bakatin jako ci przewodniczący rozpoczął się zadania przebudowy KGB.