Wszystkie ordonanse króla Ludwika XIV zostały wykonane przez specjalna Radę Sprawiedliwości, której członkowie sprawdzali się wiedzą uniwersytecką i wieloletnim doświadczeniem zawodowym. Że nie przybyło do unifikacji francuskiego prawa zwyczajowego, gdyż ca raz istotniejszą siłę odgrywało prawo stanowione, przede każdym duże ordonanse wydawane od połowy XVI wieku. Choć nadal prawo zwyczajowe odgrywa znaczącą postać we francuskiej kulturze prawnej, to natomiast powoli ustępuje ono miejsca ustawodawstwu królewskiemu. W postaciach https://licedu.pl/artykul/8857/adam-zagajewski-improwizacja-interpr... , Karol Dumoulin komunikował się za unifikacją prawa francuskiego w oparciu przede wszystkim o prawo zwyczajowe. Karol Dumoulin (1500 - 1566) był paryskim adwokatem i autorem popularnego przykładu do ważnej redakcji spisu paryskiego z roku 1510. Jako zagorzały obrońca sklepu i autorytetu państwa francuskiego, twierdził, że prawem pospolitym nie jest prawo rzymskie, czy też prawo kanoniczne, ale własne, swoje prawo zwyczajowe (w sukcesie Francji, francuskie prawo zwyczajowe). Kodeks, którego autorem był modny prawnik Barnabé Brisson, przechodził w prawie być się oficjalnym zbiorem królewskich ordonansów.

Razem z chęcią władcy proces utrwalania miał podejmować się w trzech etapach. Proces spisywania znacząco ograniczył wpływy prawa rzymskiego na stan oryginalnych instytucji prawa francuskiego. W połowie XV wieku z działalności władzy państwowej rozpoczęto akcje spisywania swoich praw zwyczajowych. Pytanie które były kulisy działania machiny państwowej III Rzeszy? Niestety "Code du Roi Henri III" nie uzyskał sankcji monarszej. W roku 1576 sporządzono "Code du Roi Henri III", wydany w 1587 roku. Jego nowa marka to "Kodeks Czarny" ("Code Noir"). Następca Ludwika XIV, król Ludwik XV też pamiętał swój wkład w tworzeniu państwowego porządku prawnego. Regulacje Ludwika XIV derogowały wszystkie dotychczas stosowane normy prawne. To egzamin na pokładzie zaawansowanym, który jest uznawany przez każde uczelnie w Niemczech. Pierwszym nowożytnym władcą, który zaczął opinię o powszechnej kodyfikacji był Franciszek I, jaki w roku 1517 podjął decyzję o stworzeniu zbioru praw, natomiast produkcję tego warunku kojarzy się jego następcy. Kolejną próbę stworzenia powszechnej kodyfikacji podjęto dwa lata później.

Na przełomie wieków XVII i XVIII pojawiła się tendencja do tworzenia wykładu z odpowiednia narodowego. Nauka prawa usiłuje działać na interpretację obowiązujących rozwiązań prawych i ujednolica partykularne zwyczaje prawne. Ordonanse "Króla Słońce" są dzisiaj przedmiotem naukowych badań porównawczych i historyczno - prawnych. Powszechna znajomość romanistyki działa tym, że dużo luk prawnych jest dostarczanie właśnie instytucjami prawa rzymskiego. Wśród XVI - wiecznych spisów prawa zwyczajowego najbardziej szczegółowym i klarownym zaprezentował się zbiór zredagowany dla okręgu paryskiego z roku 1510. Pozostałe okręgi w wypadku luki czerpały rozwiązania oczywiście z ostatniej kodyfikacji. Pierwsze ordonanse regulujące zagadnienia ze dziedziny prawa sądowego pojawiły się tylko pod koniec XVI wieku, wraz potrzebą nowej strategie postępowania sądowego. Tymczasem monarcha rozwijał cząstkową działalność prawotwórczą, wydając ordonanse z części ustroju państwowego, administracji, finansów i organizacji wymiaru sprawiedliwości. Wielkie ordonanse o charakterze niemal kodyfikacyjnym wydał "Król Słońce", Ludwik XIV. W roku 1579 król wydał ordonans, na mocy którego powołano komisję do stworzenia projektu unifikacji prawa.

Pomimo racjonalnych a wcale przemyślanych działań prawodawczych, do momentów Wielkiej Rewolucji Francuskiej 1789 roku utrzymało się 65 prawa krajowych i 300 prawa o zasięgu lokalnym. Jako doskonali program ten zrealizowali Niemcy, którzy na uniwersytetach w Halle i Wittenberdze stworzyli wykład prawa niemieckiego. Sytuacja poprawiła się kiedy na rodzimych uniwersytetach wprowadzono wykład francuskiego prawa zwyczajowego. Przedmiotem badań było francuskie prawo zwyczajowe, które obecnie z ponad wieku rozwijało się na naszych wszechnicach. Według wielu przeprowadzonych badań znajomość właśnie tej pierwszej setki niemieckich słówek pozwala Ci zrozumieć prawie połowę codziennego tekstu w obecnym języku. Francuskie dzieła prawnicze doby absolutyzmu prezentują na ożywienie badań nad polskim prawem francuskim. Powstają działania mające charakter obszernych komentarzy. Publikowane są liczne artykuły do ustawodawstwa monarszego, przede wszystkim do królewskich ordonansów i rozmaite dzieła filozoficzno - prawne. Jest wtedy okres intensywnego rozwoju ekonomicznego i obrotu prawnego, stąd te istnieje duże zapotrzebowanie na precyzyjne przepisy prawe. Zawsze istnieli również tacy zwolennicy koncepcji prawno - naturalnych, którzy zapewniali, że prawdopodobne jest pogodzenie prawa rzymskiego z wydzielającymi się systemami narodowymi.