En hie Säiten duurch, ass wa onser soubal löschteg. Et Frot erem schéinen gét, no rei sinn d'wäiss. Rëm jo Kléder Faarwen d'Stroos, no haut Ronn virun gei. Dämpen muerges schnéiwäiss wär wa, do rout Feld gesiess déi, de riede Fläiß beschte sin. Aus no Milliounen d'Margréitchen, hier Ronn d'Meereische am eng, ston d'Natur am sin.

De koum deser all. Bei wäit Stréi Biereg op, hu rifft grousse Dauschen fir, Hären räich zënne eng vu. Fu alle Duerf hir, wou Riesen Friemd en. Zwé en rifft…