Wszystkie te sytuacji jawią się jako „moje”, „ja” jestem ich spełniaczem i właścicielem. „Ja” jest spełniaczem zarówno indywidualnych kiedy i nowych. Wiemy jedynie, że żyjemy jako „spełniacz” niezliczonej części tego co „moje”, nie wiemy a jaka istnieje podstawę naszego „ja”. Teraz widać wyraźnie, że „ja” podmiotuje akty za-równo „natury” fizycznej kiedy również nadmaterialnej. Argumentując za takim podejściem zwykło się podkreślać, że ta (forma substancjalna ludzkiego bytu) gotowa…